Is de verbinding weg wanneer we verplicht met 1,5 meter afstand van elkaar moeten leven?

Nu we nog steeds in een lockdown leven en we de 1,5 meter samenleving als een nieuw normaal lijken te ervaren hoor ik geregeld van mensen; ik mis de verbinding met de mensen om me heen.
Maar heeft afstand eigenlijk invloed op de verbinding tussen mensen? Of is dat iets wat we ons inbeelden?

Laten we beginnen met eerst te kijken naar wat verbinding precies is?
Wij mensen zijn sociale wezens, we willen graag ergens bij horen, we zijn groepsdieren. We willen ons verbonden voelen met de ander, of met een groter iets dan onszelf. 
Maar hoe leg je dan uit wat dat precies is? Je verbonden voelen zegt meer iets over wat je ervaart of voelt dan wat er werkelijk te zien is. 

Brené Brown* ( je kent haar misschien wel van de vele boeken die zij geschreven heeft) heeft wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de betekenis van verbinding. Zij formuleerde de volgende definitie:
“verbinding is de energie die bestaat tussen mensen wanneer zij zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen, kunnen geven en ontvangen zonder oordeel en steun en kracht ontlenen aan de relatie.”

Zoals je leest hoeft de fysieke afstand die er tussen mensen is geen invloed te hebben op de mate van verbinding tussen jou en de ander. Het gaat vooral over dat je je gezien en gehoord voelt, dat de ander oordeel-loos is, en je steun kunt ervaren van deze vorm van contact. 
Dat kan zelfs als de ander aan de andere kant van de wereld zit en je degene via bijvoorbeeld FaceTime spreekt. 

Maar wat heeft nabijheid of eventueel zelfs een aanraking dan voor meerwaarde? 
Een knuffel of een arm om je schouder heeft wel degelijk ook betekenis. Soms kan een knuffel je het gevoel geven dat de ander er voor je is, de ander je hoort, zonder dat je daadwerkelijk je verhaal doet. Ook kan de nabijheid van de ander jou dichter bij je emoties en gevoelens brengen die in je huizen. Juist zonder woorden. Dat is waar haptotherapie onder andere over gaat. We zetten de nabijheid en aanraking in om de gevoelens en emoties die in ons huizen aan het licht te brengen. 

Om terug te komen op de vraag: is de verbinding weg wanneer we op 1,5 meter van elkaar leven? Nee, die hoeft dus zeker niet weg of minder te zijn wanneer we elkaar op fysieke afstand moeten houden. Want de fysieke afstand heeft dus blijkbaar weinig tot geen invloed op werkelijke verbinding tussen jou en de ander. 
Maar hoe fijn zou het zijn als we die verbinding dan mogen bestempelen met een welgemeende knuffel of arm over iemands schouder. Ik kan niet wachten! 

Heb je vragen hierover of worstel je met de verbinding in vriendschapsrelaties of je liefdesrelatie? Dan kan haptotherapie je wellicht verder helpen. Het geeft je meer inzicht in hoe jij de relatie met een ander aangaat en wat daar eventueel bij in de weg staat. 
Meer informatie vind je op mijn site: www.yvonnepoels.nl
Of neem contact met me op: [email protected] of bel: 0611475659


* Onderzoekster en schrijfster Brené Brown, Amerika, heeft een van de meest bekeken TED talks, is auteur van o.a. de bestsellers ‘De kracht van kwetsbaarheid’ en ‘De moed van imperfectie’.

Ken je dat? Je zit aan tafel met een aantal mensen. Er ligt nog één zo’n lekkere zoete aardbei in het schaaltje wat op tafel staat. Al enige tijd zijn jouw ogen daar op gericht. Iets weerhoudt je om die aardbei te pakken. Tot opeens je buurman de aardbei pakt en zegt: als dan toch niemand hem pakt, dan neem ik hem wel.
Verdorie! Is die lekkere aardbei waar jij zo’n zin in had zomaar verdwenen in de mond van je buurman!
Les voor de volgende keer: pakken als je er zin in hebt. Want als jij het niet doet, doet iemand anders het wel.
Of, wat ook een optie is: rondvragen of er nog andere liefhebbers zijn die die laatste aardbei willen. En zo nodig de aardbei delen. Kunnen jullie samen genieten van die laatste lekkere aardbei. 
Maar wat als er in bepaalde situaties niet te delen valt, en je toch een keuze moet maken. Wat doe je dan?
 
Wie stel je dan teleur? Jezelf? Of de ander? 
​
Dat is een lastige. Velen van ons zijn er erg goed in geworden om vooral de ander niet teleur te stellen. De ander te plezieren, de ander het goed te laten hebben. Heel fijn! Voor die ander. De consequentie hiervan is dat iemand anders in dit verhaal wordt teleurgesteld. Drie keer raden wie dat is? Inderdaad, dat ben jij zelf. Met momenten is dat prima hoor. Soms maak je keuzes waarvan je weet dat dat voor jou niet ideaal is. Niet alles kan altijd perfect zijn. Dus dat neem je voor lief.
Maar wat als je met ongeveer alles de ander verkiest boven jezelf. Je jezelf steeds teleurstelt of beter gezegd, tekort doet. Dan gaat het ergens knagen. Je lichaam is degene waaraan je kunt merken wanneer het zover is. Voorbeelden van lichamelijke signalen zijn: je bent moe, je hebt geen energie, je voelt je lusteloos. 
Wat je lichaam betreft moet het vanaf nu dus anders. 

Maar dat is toch egoïstisch?

Als jij die aardbei uit dat kommetje had gepakt, wat zou de rest dan over jou denken? Ze hadden gegarandeerd van alles van je gedacht. Maar jij hebt wel genoten van die aardbei. Je hebt daarin voor jezelf gekozen. Je voelde de behoefte naar die aardbei en je hebt het ook nog geregeld ook. Dat de ander daar iets van vindt dat zal altijd blijven. Je buurvrouw zal misschien hebben gedacht: “kijk, zei doet het tenminste.” Je buurman had gedacht: “verdorie, ze is me net voor.” En weer een ander aan tafel zou wellicht hebben gedacht: “nou ja zeg, wat egoistisch.” Dus voor wie doe je het dan goed?
Inderdaad. Voor jezelf! 

Nu is het voorbeeld van die aardbei wel heel simpel. Het nemen van de aardbei zal je moeheid of lusteloosheid helaas niet op gaan lossen. Dagelijks zijn er genoeg keuzes die daar wel aan bij kunnen dragen. Durf je voor jezelf te kiezen, trouw te blijven aan jezelf, met de consequentie een ander teleur te stellen?

Durf jij voor jezelf te kiezen? 

De enige persoon voor wie jij 100% verantwoordelijk bent om voor te zorgen ben jij zelf. Dus doe dat dan ook. Neem die verantwoordelijkheid. Want wanneer doe je het goed? Alleen van jezelf weet je 100% zeker of het voor jou goed of niet goed is. Hoe het voor de ander is, zal altijd anders zijn, en is niet jouw verantwoordelijkheid. 



Herken je jezelf in dit verhaal? Verkies jij de ander vaak boven jezelf? Zou je het vanaf nu graag anders willen? Haptotherapie maakt voelbaar wat jouw patronen en neigingen zijn in contact met de ander. Zo wordt voor jou voelbaar wanneer je teveel of juist te weinig rekening houdt met de ander, en leer je hoe het ook anders kan. 
Meer informatie over haptotherapie vind je hier: www.yvonnepoels.nl

Tijdens de intake bij een eerste sessie Haptotherapie wordt er vaak gezegd: “ik ben mezelf kwijt” of “Ik weet eigenlijk niet (meer) wie ik ben.” 
Het klinkt misschien wat gek als iemand dat zegt. Want hoezo ‘ ik ben mezelf kwijt’? Je bent toch hie​r. Ik zie je toch! Waar ze het over hebben is dat ze niet hun lichaam, hun voeten of hun benen kwijt zijn. Nee, ze zijn hun innerlijk kwijt. Dat is iets wat je van de buitenkant niet kunt zien. Het is hetgeen er in je speelt; je gevoel. Niet zichtbaar dus, en daardoor algauw vaag voor een ander.

We worden geboren als voelende wezens.
Dus we hebben het allemaal; een innerlijke gevoelswereld. Zet 10 mensen op een rij in de drukste winkelstraat van Amsterdam. Als je ze alle 10 vraagt waar ze zijn dan zullen ze alle 10 hetzelfde antwoord geven; in een drukke winkelstraat in Amsterdam. Als je ze daarna vraagt hóe ze dat vinden dan zullen ze niet alle 10 hetzelfde antwoord geven. De een vindt het leuk, veel reuring om hem heen, veel te zien. De ander vindt er niets aan, wat moet ik daar? Weer een ander zou heel onrustig zijn door alle drukte, geluiden en mensen om hem heen.
Hoe je een situatie ervaart zegt iets over jou als persoon. Het zegt niets over de feitelijkheden aan de buitenkant maar over de ervaringen aan de binnenkant, wat het met jou als mens doet als je midden in een drukke winkelstraat staat. Een ander kan daar niets over zeggen, dit kan alleen jij zelf beleven en ervaren. Voelen dus. 

Maar waarom zou je daar dan steeds bij stil moeten staan?
Merk je op dat een situatie je erg veel stress geeft, dan kun je ervoor kiezen om de situatie anders aan te pakken of hem zelfs te mijden, waardoor jij uiteindelijk minder stress ervaart. Wat je hiermee indirect doet is dicht bij jezelf blijven. Je stemt in de situatie af op jezelf, ipv op iets of iemand anders. 

Hoe vaker je in een situatie op jezelf afstemt hoe dichter je bij jezelf blijft. 
Misschien ben je gewend om in situaties juist op de ander af te stemmen. De kans is  groot dat je hiermee steeds meer van jezelf verwijderd raakt. Je houdt geen rekening met jezelf en zorgt daarmee niet goed voor jezelf. Wat daaruit voort kan komen zijn o.a burn-out klachten. Dienen die klachten zich aan? Dan is het tijd om het roer om te gooien en niet alleen op de ander maar ook op jezelf af te stemmen. Zodat situaties ook voor jou weer prettig en waardevol kunnen worden. 

Haptotherapie brengt je opnieuw in contact met je gevoelswereld.
Ben jij verwijderd van je gevoelswereld of vind je het lastig om er contact mee te maken? Dan kan Haptotherapie je hierbij helpen. Haptotherapie brengt je opnieuw in contact met je gevoelswereld. Niet door er alleen over te praten maar juist door zelf te ervaren en voelen. Zodat jij weer weet wie je bent en wat je wilt. Meer informatie over Haptotherapie vind je hier: www.yvonnepoels.nl

Heb je een vraag of wil je een afspraak maken? Neem gerust vrijblijvend contact met me op.

Jij bent helemaal in balans toch? Als je dit beroep doet?
4 jaar lang heb ik me verdiept in alles wat de mens vanbinnen beweegt. Ook heb ik me in die 4 jaar  verdiept in mezelf. Ik leerde mezelf beter kennen. Ik onderzocht wat mij bewoog, uit wat voor nest ik kom, waarin ik mezelf heb ontwikkeld, wat mijn overtuigingen zijn en ook waar mijn uitdagingen liggen en waar mijn pijnpunten zitten. Ik vond het zo leerzaam! Met momenten was het super intens en confronterend. Maar vooral voelde ik dat ik als mens groeide, en dat was de confrontatie meer dan waard. 
Als we les hadden van een van de docenten dan dacht ik weleens: zouden zij het dan helemaal onder de knie hebben? Zij snappen zichzelf en iedereen, dus zullen er ook als de beste mee om kunnen gaan. "Wauw!" Dacht ik dan. Oftewel: ik keek tegen ze op. 
Inmiddels is het 3 jaar geleden dat ik mijn diploma voor Haptotherapie heb gehaald. Ik ben al 3 jaar werkzaam als Haptotherapeut. 

Ik ben gespecialiseerd in de gevoelswereld van de mens. Het is mijn professie. 
Wanneer mensen zelf even niet meer weten hoe ze eruit moeten komen dan maken ze een afspraak bij mij en kan ik ze een stukje ondersteunen in hun zoektocht. Want ik ben specialist op dit gebied
Nu heb ik zelf afgelopen winter even niet kunnen werken. Er was pfeiffer geconstateerd. (Vast niet voor niets.) De energie wilde niet terug komen. Ik was dus duidelijk uit balans. Het was nodig om pas op de plaats te maken en de balans weer terug te vinden. Ook ben ik een aantal keren bij een collega haptotherapeut geweest die me hierbij heeft begeleidt.
​
Maar hoe kan dat dan? Jij hebt er zelf voor geleerd! 
Het antwoord daarop is heel simpel: omdat ik ook een mens ben. 
Nee, ik heb het net als iedereen niet altijd onder de knie. Nee ik ben niet altijd in balans en ja ik vind het net als jij soms verdomd lastig om mijn gevoel te laten spreken en het te durven leven. 
En ja, ik heb er mijn beroep van gemaakt en weet er inmiddels heel veel van. Maar dat betekent niet dat het bij mij allemaal vanzelf gaat. 

Geldt dat niet voor bijna ieder beroep? Een kok is thuis meestal geen keukenprins, een huisarts krijgt ook gewoon de griep of een nare ziekte, en de juffrouw op de basisschool is thuis ook niet altijd de beste opvoedster. 

Volgens mij is dit iets wat niet gaat over weten of kunnen. 
Dit gaat over 'het leven' wat voor iedereen met vallen en opstaan gepaard gaat. En nooit klaar is.
Dus net als jij stoei ik ook lekker verder met mezelf. Ook ga ik graag naar een haptotherapeut of coach als ik het zelf even niet meer weet.  En dan ga ik er voor het gemak ook maar vanuit dat mijn docenten van de opleiding ook gewoon mensen zijn ;)

Meer weten over Haptotherapie? Of kun je ondersteuning gebruiken bij het 'mens' zijn? 
kijk dan even op mijn site: www.yvonnepoels.nl.  Dan help ik je graag als medemens.

Even iets anders...

Normaal gesproken vind je hier de nieuwsbrief vol inspiratie en meer. 
Een nieuwsbrief waar eigenlijk altijd meer inspiratie in staat dan nieuws.
Dit keer even geen inspiratie, mindfulness oefening, boekentip of ander moois.
Vandaag lees je alleen mijn nieuws. 

Het is namelijk tijd voor een grote investering!
Misschien heb je het al via mij gehoord of heb je het in de wandelgangen vernomen?
Ik ga de komende twee maanden een flinke investering doen in mijn bedrijf. Wil ik mijn bedrijf gezond houden, dan is investeren noodzakelijk. Dus dat doe ik dan ook.

Wat denk je nu? Zal ze een sjieke, dure behandelbank aan gaan schaffen? Een nieuwe werkruimte gaan kopen of huren? Weer een andere opleiding erbij gaan volgen?
Nope! Dat allemaal tot nog toe niet. Ik ga wél investeren in het aller belangrijkste onderdeel van mijn bedrijf:

IK ZELF!

Ik ga in januari en februari even tijdelijk stoppen met werken.

 “Luisteren naar mijn lichaam”
Dat is wat ik heb gedaan toen ik 3 weken geleden dit besluit nam.
Al langere tijd merk ik dat mijn energie niet is wat het moet zijn. In juni dit jaar is er ook pfeiffer geconstateerd. Ik heb in de afgelopen maanden flink wat stappen terug gedaan. Blijkbaar is dat niet voldoende want nog steeds voelt het niet goed. Dus nu ga ik een grotere stap terug doen. Zodat mijn lichaam ook echt aan herstel toekomt. En ik straks weer met energie mijn dingen kan doen en mijn fantastisch mooie werk kan uitvoeren. 
Creating balance.

Het plan is om in maart 2019 mijn werkzaamheden weer op te pakken. 
In een volgende nieuwsbrief laat ik jullie weten wanneer ik weer aan de slag ga.
Ook op mijn site vind je t.z.t. mijn nieuwe startdatum.   

Mocht je nog vragen hebben?
Ik ben t/m maandag 24 december via email en telefoon bereikbaar. 
Daarna ga ik even “off-line”. In het nieuwe jaar hoor je weer van mij. 

Ik wens je alle goeds. 
Een heerlijke kerst en een knallend uiteinde.

Zorg goed voor jezelf. Dan doe ik dat ook ;) 

X Yvonne Poels

Afgelopen week was ik een paar dagen weg. Heerlijk!
Wat maakte het zo fijn? Dat ik even niets hoefde én dat ik even niets met mijn telefoon hoefde. Want hoeveel minuten of misschien wel uren gaan er op een dag aan je telefoon op? Bij mij stiekem best veel...
And i know i'm not the only one ;) 
Thuis heb ik gauw de neiging om geregeld (lees: minstens een paar keer per uur) op mijn telefoon te kijken; heb ik appjes binnen? Ben ik gebeld? Zijn er mailtjes? En dan heb ik FB en instagram nog niet benoemd. Sinds ruim twee jaar heb ik bijna altijd het geluid en de trilfunctie uitstaan zodat ik zelf bepaal wanneer ik op mijn telefoon kijk. En niet bij ieder geluidje denk dat ik moet kijken. Dat vond ik al een hele bevrijding.

Het maakte mij weer een beetje meer baas over de telefoon ipv dat de telefoon baas was over mij. Maar stiekem is de gewoonte er evengoed ingeslopen hoor. Zelfs zonder geluid ben ik heel vaak druk met dat kleine ding. Het lijkt soms bijna een reflex beweging dat ik hem pak ipv dat het een bewuste beweging is die ik naar de telefoon maak omdat ik wil kijken. 
Herkenbaar?

Het is één grote afleiding van het 'hier en nu'. 
Het is een super practisch en handige uitvinding. En ik vind ook echt dat we niet zonder hoeven. Maar gaat het misschien niet een beetje te ver soms? Dat je aan het wachten bent bij de kassa, of in de bar als de ander naar de toilet is, je meteen naar je telefoon grijpt. In plaats van gewoon even zitten, en niets doen? Om je heen kijken, zien waar je eigenlijk bent, wie er nog meer is. Of even bij jezelf stiltaan en checken hoe het met je is?

Gewoon 'zijn' in het moment. Kunnen we dat eigenlijk nog wel? Ik heb de afgelopen dagen alleen op mijn telefoon gekeken als ik dat wilde.  Of s'avonds laat of s'ochtends checkte ik even kort of er iets was wat dringend was. Zo nee, dan liet ik de berichtjes even voor wat het was. Facebook heb ik 1 keer geopend en instagram helemaal niet. Heb ik iets gemist? Uhm..Ja een verjaardag. Oeps! :)
En verder? Helemaal niets. 
Wat was dat relaxed!

Ik was 4 dagen niet bezig met wat er 1000 km verderop gebeurde.
Ik hoefde alleen maar bezig te zijn met wat er op dat moment  was, daar waar ik was, met diegene met wie ik was. En meer niet. Voor mij een fijne ervaring en een bevestiging dat ik ook thuis nóg meer de telefoon geregeld opzij mag leggen. Ik ben er al best bewust mee bezig, en nog merk ik dat het er steeds weer opnieuw insluipt. Dus ik ga de rol als 'baas' weer even serieus nemen. Want nee, ik hoef niet 24/7 bereikbaar te zijn. En nee, ik krijg ook geen boete als ik niet meteen reageer op een appje. En wat fijn is het dat ik daardoor meer tijd over houd voor andere dingen. Voor het 'Nu'.

btw: Ik ga wel een verjaardagkalender aanschaffen ;) 

Ga je de uitdaging ook aan? Een dagdeel je telefoon even weglaten?
Probeer het eens! Zie het als een leuk experiment met jezelf. Heb jij net als ik ook de reflex ontwikkeld? Of valt het bij jou nog mee? :)
Ik ben benieuwd naar je ervaringen!
Kan ik iets voor je betekenen? You're welcome! Neem dan contact met me op via de site.
Bellen kan ook! tel; 0611475659

De laatste dag van het jaar...

Een perfect moment om een oliebol te eten.
Ja, hij was lekker vanmiddag! :) 
Maar ook een mooi moment om stil te staan bij hoe dit jaar voor je is geweest.

Waar ben je dankbaar voor? En wat neem je mee naar het nieuwe jaar?

Bij die vragen hebben ik afgelopen dagen ook stilgestaan.
Ik weet nog dat ik eind 2016 zelfs een klein beetje angst voelde voor het nieuwe jaar. 2016 was zo fantastisch mooi geweest dat dat toch niet nog een keer kon? 
Het moest vast minder gaan, want die flow moest toch een keer eindigen?! 

Het is inderdaad niet hetzelfde jaar geweest. 

De flow is met momenten even weg geweest. 
En ja, evengoed was het een fantastisch jaar! Waarom?
2017 was een heel gaaf werkjaar. Ik heb de laatste jaren veel energie en tijd in mijn werk gestoken. Dat heb ik dit jaar dubbel en dik teruggekregen; met haptotherapie zulke mooie momenten mogen beleven met alle mensen die ik heb mogen zien. Een super goed lopende praktijk. Veel gave Mindfulness groepen, heerlijke zondagochtenden met Yoga bij KUIF. En dan 4 x een weekje Yogacruise en een weekje Groningen. Dat waren zulke bijzondere weken met bijzondere mensen. 

Dus op naar een nieuw jaar vol nieuwe uitdagingen zou je zeggen, toch?!

Nou nee, niet helemaal. Dat die flow met momenten even ver te zoeken was heeft me doen inzien dat ik mijn koers bij mocht gaan stellen. Opnieuw afstemmen, voelen en eerlijk zijn naar mezelf.

Als ik dan echt goed luister naar mijn behoeften...
Dan is het deze koers die ik mag gaan varen in 2018:



'Even gewoon, even pas op de plaats'.

Even geen nieuwe uitdagingen, groeien en meer en groter en verder op werkgebied.
Nee, gewoon lekker leven & werken en genieten van wat er nu is. Iets minder tijd en energie in het werk steken en wat meer in mezelf en andere dingen die ik belangrijk vind. En ja, mijn enthousiasme raakt gauw weer geprikkeld als ik fantaseer over ideeen.
Maar nu hoef ik er even niets mee, en dat is prima.

Dus die koers ga ik vanavond met een pijltje de lucht (kosmos) inschieten :)

Want dat is wat ik de laatste jaren wel heb mogen ervaren. 
Echt durven luisteren naar jezelf. Doen wat goed voelt. Uit je comfortzone stappen als het nodig is. En dan mogen ervaren dat het klopt. Dat het klopt aan jezelf.
En het opeens allemaal meer vanzelf gaat. 

Uiteindelijk ben je zelf stuurman aan eigen schip. Jij bepaalt de koers.
Dus vergeet hem vooral niet uit te zetten vanavond...Dat vaart wat gemakkelijker in 2018 ;)  

Ik wens je een heerlijk nieuw jaar.
Doe wat goed voelt. Dan klopt 't. 

X Yvonne

ps: niet allemaal tegelijk schieten wah, anders raken ze daar straks nog ien de knup ;)

Kun jij hulp gebruiken met het uitzetten van jouw koers. Ik help je er graag bij! www.yvonnepoels.nl

Of ik spijt heb van mijn keuze?
Die vraag is me de afgelopen tijd geregeld gesteld. 
Morgen een jaar geleden behandelde ik de aller laatste fysio client in mijn praktijk Fysiotherapie Horst aan de Maas, waar ik vanaf die dag niet meer verantwoordelijk voor zou gaan zijn. 
Ik zou 6 weken vakantie gaan vieren. Wat ik daarna zou gaan doen dat wist ik nog niet. 
Ik maakte me er geen zorgen over. Want ergens van binnen voelde ik een oervertrouwen dat het hoe dan ook zou gaan slagen. Ik zou namelijk gaan doen wat mijn hart me in zou geven. En als ik dat zou volgen, dan moest het slagen! Toch…?

En nu, vrijdagavond 14 juli 2017. Een jaar verder…
De haptotherapie praktijk loopt als een gek! Iedere maand weer is de 4 weekse Mindfulness cursus gevuld, iedere vrijdagochtend start ik mijn dag met Pilates met maarliefst 30 fijne mensen voor mn neus. Maandelijks de super leuke Sunday Morning Yoga bij Kuif die vanaf het begin liep. En dan heb ik het nog niet gehad over mijn ‘bijbaantjes’! 5 x geef ik dit jaar een week Yogales op een zeilboot in Griekenland en Turkije! En over 2 weken verzorg ik een week lang de Mindfulness workshops bij een retreat in Groningen. 

Werkt het dan echt zo?!
Ik kan er met mijn verstand nog steeds niet bij. Ik durf het zelfs soms niet te geloven. 
Hoe gek ook, maar mijn gevoel wist het. Dat was het oervertrouwen wat ik 4 januari 2016 al voelde toen ik het besluit nam om te gaan stoppen met mijn fysio praktijk. 
En man! Het is nog echt zo ook! Als je je hart volgt en vanuit een juiste intentie werkt, dan klopt het. Het lijkt alsof alles vanzelf gaat. En het lijkt niet op te houden. En ja, ik werk er ook hard voor achter de schermen. Maar zo ervaar ik het niet. Ik ben bezig met iets dat goed voelt. En dat is heerlijk!

En nu? 
Omdat dit jaar zo goed bevallen is, heb ik besloten om het komende jaar dezelfde ‘tactiek’ voort te zetten.
En weer heb ik een oervertrouwen in wat er komen gaat! En ik heb zo’n grijs vermoeden dat er nog van alles moois aan gaat komen :) 

Of ik spijt heb van mijn keuze? No way! 

Ik heb dit natuurlijk niet in mn eentje gefikst. Ik heb veel hulp en vooral veel mentale steun van hele fijne mensen om me heen gehad. Nogmaals DANKJEWEL hiervoor! Want in mijn eentje was me dit nooit gelukt! 
Een extra dikke dankjewel aan: Anne-Marie, Papa & Mama, Pascal en mijn super fijne toffe gave vriendinnetjes! X

De een adviseert dit, de ander zweert bij dat. Maar wat past dan bij jou? Welke therapie moet je kiezen in deze jungle van mogelijkheden?   ​

Cognitieve gedragstherapie, de psycholoog, haptotherapie, coaching, mindfulness, EMDR, yoga etc. Er wordt inmiddels zoveel aangeboden op het gebied van herstel en persoonlijke ontwikkeling dat het soms lastig is om een juiste keuze te maken. Met deze tips en weetjes wordt het wellicht wat gemakkelijker: 

Hulp vragen? Nee joh, ik kan t zelf! 
De gemiddelde Nederlander doet het graag 'zelf'. We zijn geboren in een individualistische, westerse maatschappij waar we zelfstandig leven en alles dus ook graag zelf willen doen. Hulp vragen is zwak. Toegeven dat je het even niet meer weet en wel een steuntje in de rug kunt gebruiken is niet de norm. De stap zetten om hulp in te schakelen is voor velen dus al een enorme drempel. 

Jij bent niet de enige. 

Hulp zoeken is een goede keuze en blijkbaar ook niet zo vreemd. Meer dan 1 miljoen Nederlanders zoekt jaarlijks hulp voor psychische problemen. Even dat je het weet. 

Wat moet je dan kiezen? Welke vorm van therapie past bij jou? Er is op dit moment zoveel te halen in zowel de reguliere als in de alternatieve gezondheidszorg. En  daarnaast zijn er natuurlijk ook zoveel meningen. Hoe kom je er nou achter wat voor JOU werkt?
Een foute keuze bestaat niet! Dat is het belangrijkste wat ik je wil zeggen. Welke keuze je ook maakt, het is een eerste stap in de goed richting.

Praat en lees erover. 

Het is belangrijk dat je eerst onderzoekt wat precies je 'probleem' is. Je kunt hiervoor een afspraak bij je huisarts maken of bij de POH GGZ, dit is de praktijkondersteuner van de huisarts die gespecialiseerd is in dit soort klachten. Samen met hem of haar kan er gekeken worden naar jouw situatie en eventueel een diagnose worden gesteld. Vanuit hier ga je verder met je eigen onderzoek. Praat erover met mensen, vrienden, familie. Luister naar hun mening of misschien wel hun eigen ervaring. Lees erover op het internet of in boeken. Hier start je selectie. 

En hoe zit het dan met de effectiviteit van de verschillende therapieën?
Uit onderzoek blijkt dat het effect van alle 'erkende' therapieen nagenoeg gelijk is. 
Wat wél van invloed is op het effect: jouw eigen verwachting dat het je gaat helpen en de werkrelatie met de therapeut. 

Maakt het dan niets uit wat ik kies?
Het maakt wel degelijk uit wat je kiest. Het gaat er vooral om dat je dat kiest wat jou aanspreekt en waar jij vertrouwen in hebt. Zowel de soort therapie als de therapeut moeten goed voelen voor  jou. 

Spreekt het je aan?
De Belangrijkste twee vragen die je jezelf mag stellen tijdens je onderzoek zijn: 'spreekt dit mij aan?' En 'herken ik mijzelf of 'mijn probleem' hierin?' Zorg ervoor dat het antwoord op beide vragen een 'JA' is. 
Alle aanbieders van therapie of hulp hebben vaak een uitgebreide site. De site is meestal de eerste 'kennismaking' met de hulpverlener. Spreekt het je aan of niet? 
Er wordt uitgelegd wat de vorm van therapie in houdt. Spreekt dit je aan? Gaat dit over jouw probleem?
Soms staan er ook recensies van mensen die ervaring hebben met de therapie. Herken je je in hun verhaal?
Met deze vragen wordt je zoektocht wat gemakkelijker.
En het mooie is: als je dan bij de eerste ontmoeting of later in de therapie merkt dat het toch niet helemaal bij je past of het niet 'klikt'. Dan ga je vooral opzoek naar iets wat beter past. Met deze minder goede ervaring heb je weer wijsheid opgedaan over jezelf. 'Dit past dus niet bij mij'.
En zo vind jij je weg. En als het goed is daarmee uiteindelijk ook weer jezelf. 

Blijft het lastig?
Als je nu na het doen van je onderzoek nog steeds denkt, ik heb echt geen fláuw idee! Dan is het zeer waarschijnlijk dat je op dit moment niet echt in contact staat met jezelf en je gevoel. Doet dit mij goed of doet me dit geen goed? Dat is informatie die je uit je binnenste haalt. Die kan vertroebeld zijn wanneer het verstand de overhand neemt wanneer je bijvoorbeeld niet lekker in je vel zit of burn-out klachten hebt. Ook hierbij kun je dan hulp zoeken.
Haptotherapie is erop gericht jou weer dichter bij je gevoel en daarmee bij jezelf te brengen. Zodat de balans tussen gevoel en verstand weer terug is en jij weer gemakkelijker keuzes maakt die passen bij jou omdat ze goed voelen. 

Sprak dit je aan?
Je hebt deze blog gelezen. Sprak dit je aan? Kijk dan even verder op mijn site.
En als je denkt dat bijvoorbeeld haptotherapie iets is wat bij je past? Neem dan contact met me op.